HER ŞEYİN TEK ADI VARDIÖyle inanmıştım ki dostluğuna, Gönül kapım ardına kadar açıktı! Öyle güvenmiştim ki sana, Bütün düşlerim gökyüzlüydü, uçuktu! Zaman doldurulan bir kadehti elinden, Tükendikçe tazelenen gün şafakta... Öyle esrikti ki başım aşkla, Her gün, bir yeni gün müjdesiyle dönerdi! Her nesne ve yer adı tek çağrışımlıydı, Bir ses renginde akardı saatler! Aynalarda bile yüzüm ben olmaktan çıkardı, Sana dönüşürdü bütün çizgiler! Sözcüklerimi sana adamıştım ben; Her şeyin tek adı vardı: Sen!.. |