öldüğüm yerdeyim
Ben öldüysem senin için öldüm.
ve ben öldüysem senin ellerinde öldüm: canın cehenneme demek geliyor içimden: canın cehennemeeeeeee.... kelimelerin ikinci anlamlarında yaşıyorum seni; ve kelimelerin anlatmaya yetmeyeceği dar cümlelerimde bir sen tutturmuşum söylüyorum dudaklarımın hareketsizliğinde... yaşadıkça bendesin: korkma sevgili bendensin... budur bende ki gerçeği aşkın: sende böyle değilse bırak kader utansın... Yandıkça ışığı aşkın, Ve yüreğimde tutundukça bir yanın, Ben unutmam asla, sen de unutma; ne olur... olmadı demek olmazdı: bende ki imkansızlığın imkansızlığını bilirsin pes etmek bana yakışmazdı... olmadı demek olmazzdı, olmalıydı, olacaktı....... sevdaya ayaklandı yüreğim olanca varlığıyla aşka gelmişti: sen ilk değildin tabiki de senden önce de sevmişti... ama ilk defa Sen gidersen bir başkası gelir diyerek rotamı değiştiremedim: ayrılamadım karasularından yapamadım... aklımı başımızdan savuran rüzgarların deliliğine kapıldım: sende sevdin sandım; neyse ki yanılmışım... belki sende öyle sandın ama yazık yanıldın... ben şimdi yerimi yalnızlıkla sabitledim: dert etme sen sağlamdayım... Birinin öldüğü yerde biri olmamalı asla öldüğüm yerde gömülmeliyim öldüm; yüreğindeydim.. öldüğüm yerde yüreğindeyim.... Ö.D O.G |
tebrikler kutlarım şiirinizi...