beraat'im buruk
evet bu benim beraat günümdü
yılların yanlızlığı beni tutmuş sesizliğimi kusuyordum yüzümdeki buruk sevinçle ve biliyordum bir daha çocukluğum dönmeyecekti geriye kapılar arkasına sıkışmış özgürlüğü sıvanmıştı azından çıkan sözle mendeburun yılan sessizliğine düştü dilim ellerim bükük kaldı kelepçeler arasında el sallıyordum çocukluğuma çocuksu yüreğimle ve sonra duvarlar arasında çıktı sakalım aynasını bulamadığım yüzümde kaldı aklım şimdi bana beraat diyorlar çığlıklar içinde alıp getirdikleri çocukluğuma şimdide duvarlar arasında bırakıp el sallıyordum Okay Güner |