Kârı anlık ayna_ihtiyacı kadar öldürmeliydi insan hayvanlar gibi..._ bir zamanlar gençtim aynadan aklın yetemediği felsefe misali saçaklardan korkusuz bakıp karanlık ayaza uzanan başımla yıldızları istemiştim sadece ve içimi unutup, el yordamıyla ışığa yürümüştüm! nice kapılara açılan ... mum yanığı duvarlarla çevrili geveze yolcuları bezgin hayatta bilinmezliğe gebe her dilek bir duaydı / unutmuşum! şimdi, ne yerim belliydi, ne zamanım... gözyaşım düşünce kırıldı sandığım aynada geçtim karşıya bin bene boğdum cihanı / büyüdüm! ne beyaz saf kaldı, ne de siyah asaleti artık Tanrı’yı oynayan bir noktaydım ve hiç ummadığım bir anda öldüm |
Kutluyorum şiirce(sine)...TEBRİKLER !!!
Ersin daha nice Kadınlar Günü'ne...
Saygı ve sevgiyle...