Yüreğin diyorum
Ne kadar yaslı
Sözlerin içli içli
Ağıt mı ,türkü mü bilemedim






Kırıla kırıla
Üzüle üzüle
Döküle döküle
Tarihin duvarlarından
Kan damlıyor
Boncuk gözlerin yaşlı yine
Ne yazık ki
Bu dünya sana
Sevebileceğin kadar
Yaşama şansı vermiyor çocuk






Hızlandıkça zaman
İncindi küçücük yüreğin
Yaşama sevincini
Çaldılar senden
Oysa ki...
Henüz büyümedin sen
Henüz sevmedin
Aşık olmadın ki
Yorgunum diyorsun,yorgunum



Bir nefesin var daha
Uyuma çocuk,ölüm uykusuna dalma
Günahın nedir ki senin?






Bedenine saplanmış kurşun
Denizler taşmış hepten
Ölümün kıyısından
Cesetler kıyıya vurmuş
Tutunduğun hayat dalı
Elinde kalmış
Gidecek daha yolun mu var artık
Bırak sen...
Ağlama çocuk,ağlama






Sokaklarda...
Türlü türlü hüzün
İnsanlar kör
Insanlar sağır ve dilsiz
Seni görmüyorlar
Seni duymuyorlar
Senle konuşmuyorlar
Hep susuyorlar



Ben bilemedim be çocuk
Mutluluğun neden elinden alınmış






Bir yolu olmalı
Çocuk yüreğine tutunmanın
Dağılan parçalarını topladığında
Büyümeyide öğreniyorsun
Biraz biraz
Ama...
Daha doğmamış yarınlarının
Adı umut
Küstüm demek ne kolay öyle
Sen küsme hayata çocuk
Hayat küsmek için çok kısa


Sen ölme çocuk,sen ölme
Ardında kırık kalbler bırakıyorsun



sevay