Gönlünün sarayında, sarpa sarınca işler
Kirpikleri sularsın, içinden çıkamazsın
Dilinde tavan yapar, feleğe serzenişler
Gök kubbeye dolarsın, içinden çıkamazsın

Tuzu biberi dersin, bahtının cilvesine
Bağlarsın umutları, kahvenin telvesine
Ruhun demir atınca, gariplik zirvesine
Üzülürsün, ağlarsın, içinden çıkamazsın

Aşınca gam kotası, pes eder sabır küpün
Patlarsın deli gibi, zevale erer sükûn
Yumruğunu sıkarsın, dişlerini topyekûn
La havleyle bilersin, içinden çıkamazsın

Erciyes gıpta eder siyah kalmaz saçında
Fark etmez gecelerin, ikisinde üçünde
Ellerin sele döner, çaresizlik içinde
Haktan ecel dilersin, içinden çıkamazsın

Kanadı kırık kuşsun, kışa kafa tutarsın
Gurbetin gam yükünü, kadehlerde tartarsın
Acemi sakilerle, kelama renk katarsın
Acı acı gülersin, içinden çıkamazsın

Mumyalanmış hayali, yüreğinde yaşarsa
Akla ziyan halleri, gözlerinden taşarsa
Vefasız yar diyerek, hafızanda ne varsa
Nevrin döner, silersin, içinden çıkamazsın

Yılların yola mahcup, gözlerin gam rengidir
Düşlerin kesişimi, komaların dengidir
Derdinin tek ilacı, haraminin kendidir
Çare diye melersin, içinden çıkamazsın

Hayallere dalarsın, düşünürsün derinden
Anlayanın çıkmaz hiç, yüreğinin korundan
Ferhat’a nispet eder, ciğeri bin yerinden
Acımadan delersin, içinden çıkamazsın

Can verirsin can diye, yoluna dolanırken
Ellerine kar yağar, vuslatı dilenirken
Hüzünlerin demlenir, gözlerin bulanırken
Baharında solarsın, içinden çıkamazsın

Oturursun dört büklüm, vakit akşam olunca
Hüzünlerin gölgesi cemaline dalınca
Yıldızlar tanık olur, yürek dile gelince
Uykuları bölersin, içinden çıkamazsın

Delibal’ım güç yetmez, sürmelinin tuşuna
Canhıraş çileleri, nokta koymaz işine
Sağ eli yumruk yapıp, indirirken döşüne
Kaderinden yılarsın, içinden çıkamazsın

Celil ÇINKIR - DELİBAL