YAŞAMIN GÖZLERİ
Doğurgan topraklar kısırlaşmış
Saldırgan bir ateş Kavuruyor her yanı Biliyorum kırmak zor Bu taşlaşmış çemberi Bir benmi çaresizim Zaman çok zalim Yalnızlık tortulanıyor yüreğimde Boğuluyor umutlarım Değdiği her yüreği tutuşturan Kor gibi çığlıklar Anaların, doğmamış yavruların Kara yazılmış yazgıları Giderek büyüyor Çığ gibi birikmiş Yüz yılların tortusu Çarmıha gerilmiş düşünceler Kurşunlanıyor kutsal sevgiler O yüzden böyle sönük Yaşamın parlak gözleri. |
bahadır doğru