Kıyısında oturduğum şehir
Kır çiçeklerini kıskanırdı her bahar

Akşam karanlıkları çöktü mü
Her kişi birbirinden bihaber
Hani salıncağı sallanan beşikler
Han kapıları gibi belli değil
Doludur giren çıkan
geceyi asıyorum gözlerinin içine
Sığ bana bakan her düşünce
Kurumuş bir bir papatyalar
Bakıyorlar her gece aya



Sıcak yaz akşamlarını kucaklayalım
Özsüz bir çocuğun düşünde ki güneş
Seni arıyorum bütün anılarda sahipsiz
Gizliden verdiğin sözleri hatırla yaz


Kundağıma bıraktığın yemiş dallarının
Gölgesinde büyüdük yavaş yavaş
Topraklara bastık yalın ayak
Kavrulduk içime işledin
Tenimizin rengini senden aldık biraz
Şimdi neredesin



Sararıp soldu gün akşam oldu
Yorgun düşlerim ışıldıyordu
Düşen yıldızlar zamanla kordu
Ay buluta girdi yar içimde kış oldu



Yarınlar hep umuttur
Beklenen gelecektir
Hiç solmayan bir güldür çiçektir
Yürünen ildir yoldur
Sonsuzlukta bir sondur
Bilinmeyen denklemler
Çözümsüzlüğün çözümü
Açtık mı gözümüzü
Kapadık mı gönlümüzü
Hepsi bir gün unutulur

24.11.2014