ŞUA
ben senden öğrendim güneş çizmeyi
o loş deniz de yüzmeyi senden öğrendim yalnızlığı içim aysız bir gün batımı gibi doğmayan sabah güneşini anlamak kadar zor bu nasıl bir yalnızlık bardaktan boşalırcasına boşalıyor mübarek derken birden yalnızlığın dibine dalıyorum çürümüş aşkların arasından merhamet diledim tanrıdan oysa dal yükseldikçe rüzgarda kırılırmış olagelen yalnızlık bu alışmalıyım karanlık yalnızlığın arasında bir şua son çığlığım... |