Hayatın kendisi çok zor, nefes almak dahi kolay değil. Bir koşuşturmaca, telaş içinde ömrümüzü harcıyoruz. Hep derim; her insanın kocaman ciltler dolusu bir hayat hikayesi vardır. Herkes kendi başrolünü oynar bu hikayalerde. Etrafındaki insanlar ise figüranlardır. Kimi kötü niyetlidir, zarar vermektir işleri. Çok azı arkadaştır. Belki de hiç dostları yoktur. Sırdaşı olmak ister kendisi gibi düşünenlerle. Adı üzerinde '' sır '' larını verir. Sır, sır olmaktan çıkar menfaatler çatıştığında. Bu dünyaya niçin geldiğini düşünür. Yalnızlığını ve çaresizliğini kaleme alır. Hayali bir sevgili yaratır düşlerinde ve hiç kimseye zarar vermeden en güzel şiirlerini hayali sevgilisine yazar... İşte öyle günlerden biriydi.. ve ben hayali sevgilime ilk kez rastladığımda; aldım elime kağıdı kalemi bir şeyler karaladım. Adı şiirdi. Ama ben şair değildim. Şair nasıl olunurdu? Bunu da bilmiyordum. O bana hiç yazmadı ama. Hep ben yazdım. yazarken dinlendim, huzur buldum gözlerinde. O bir yerlerde yaşıyordu, ama benden uzaklarda. Çok uzaklarda hem de. Adına gurbet diyorlardı. Herkesin bir gurbeti var. Özlemi var, sevdası var. Yıllar geçtikçe anladım ki; ben şiirlerimi yazarken çok yoruluyordum.. Okurken ama bir başkasına ait şiileri hele ki bu benden bir parça ise okuduklarım, işte biz aynı dizelerde buluşuyorduk. Tanımıyordum ama, okuyordum. Yazıyordum ama hiç yorulmuyordum. Yorum yapmak, şiirleri okumak beni dinlendiriyor. Bir nevi , ne derler psikolojide, aklıma gelmedi adı, motive ediyor işte. Huzur veriyor şiirleri okumak. Yazmak kadar yorum yapmak da önemlidir. Kısaca; ben şimdilik duraklama devrindeyim, çünkü hayat ve insanlar beni çok yordu. Huzur bulmak için yorum yapıyorum, dinleniyorum böylece. Bir nevi kendi kendimle konuşuyorum. Karışık bir durum. İzahı yok.. Duraklama devrinden bir çıkayım, en güzel şiirlerimi yazmaya devam edeceğim kaldığım yerden. Şimdi dediğim gibi dinleniyorum.. Millet denize falan gider dinlenmek için. Ben denizde yorulurum. Dağlara çıkar yürürüm. Huzur buralarda. Bol oksijen. Tertemiz masmavi gökyüzü. Sarı giysileri, sıcacık bakışıyla güneş yanımda...

GÖNÜL DOSTU;
İnsan demek sevgi demek...
Seven Yüreğinize sağlık.
Kutlarım şiirinizi...
.............................. Saygı ve selamlar...

ANLAMLI VE NEFİSDİ KUTLARIM

Seven yüreğin duyguları yansımış mısralara usta
Yüreğin var olsun,
________________________________________________________Saygılar selamlar

GÜZEL ŞİİRDİ TEBRİK EDİYORUM

Merhaba değerli kalem.Eser içeriği,verdiği mesaj ve anlam bütünlüğü yönüyle güzel,şekil, örgü, kurgu,bakımından da iyi değerlendirilmiş güzel bir eser.Biz de okuyor, kutluyor ve alkışlıyorum. Gönlüne, ömrüne, kalemine, kelamına bereket.Kutluyorum yalansız, riyasız,ve de hilafsız Gönlün abad olsun.Yüce Mevlâ’ya emanet olasın, sağlıkla, sağlıcakla kalasın

MERHABALR GÖNÜL DOSTU İNSAN ;
FON RESMİ ÇOK UYMUŞŞ...HER ZAMANK GİBİ ÇOK ÇOK GÜZEL VEDE ANLAM YÜKLÜ BİR DUYGU PAYLAŞIMIYDI ....
YÜREĞİNİZ VEDE KALEMİNİZ DERT GÖRMESİN..YÜREKTEN KUTLARIM ..EMEĞİNİZE SAĞLIK .

ne mutlu sevene , sevilene. sevgisini özgürce haykırıp ispat edene. yaşayana.. tebrikler..

zülfiye henımefendi yürek sesiniz hep çağlasın efenim güzel şiirinizi canı gönülden kutluyorum puanım tamdır ne güzel sizin kaleminizden şiir okumak saygılarımla selmlıyorum..

yalnızlık ve ihtiyaca kanıp da sarılmak geçici olur dost gönül selini kutlar sevgiler sunarım...

Hayat;
çok zor gelir bazen insana.
İşte!
öyle günlerden biriydi sevgilim,
sana rastladığımda.
Gözlerinde anlayış,
sesinde bir başkalık vardı.
Biliyorum,
yalnızdın sende.
Gurbeteydin, benim gibi.
Birbirimize,
ihtiyacımız vardı.
Derken!
İçimizdeki duygular dile geldi.
Sevgimizi anlattık birbirimize,
istersen:
gel ispat edelim,
bitmediğini,
herkese.

Zülfiye ERDOĞAN

kısa ve derin anlamlaı bir şiir gönlüneve yüreğine sağlık...tebrikler...

Şiire verdiğiniz emek için teşekkürler

güzel dizelerdi kutlarım seviyorsa insan kimseye kanıtlamaya ispat etmeye gerek yok çünkü insanlar her şeyde kusur ararlar diye düşünüyorum saygılar esen kalın

yüreğine sağlık değerli yürek