HADİ Bİ ÇAY KOY
Hadi bi çay koy be
Oturup bi şöyle... Dertleşelim seninle. Konuşunca geçer mi deme! Ben ne dertlerimi bırakıp döndüm Dost sohbetlerine. Pasta börek istemem yanına Sakın zahmet etme! Arkadaş işidir o Onlar yer içer güzelleşir. Dosta ne mekân... Ne zaman gerek Ama! Bi çay koy sen yine de. Ben anlattıkça.. Demini alsın iyice. Hatta! Kaynadıkça kaynasın O nankör.. O vefasız.. O hadsiz yerine, Çay acısın hâlime. Hadi Bi çay koy be. Bir gün olsun bende Biraz kapris Azıcık naz yapayım. Bugünde, ben senin omzunda ağlayayım. Hüzünlü parçalarda çal benim için ’Bir sen mi ağladın Bir sen mi yandın Bende gülemedim Yalan dünyada’ Bana, uyar mesela.. Biliyor musun? Üç beyazın, ikisini bıraktım ben; Çayı şekersiz içişimde ondan ya. Biraz acı ama Neye alışmıyor ki insan zamanla.. Birde! Gelinliği işte Düğün günümde.. Üzüntüden beslenmeyi de Çoktan bırakmıştım oysa. Özrün manâsı yok dedim ona Bana, el kaldırıp vurdu ya. Affetmekten de yorulabiliyormuş insan Aynı şeyleri, Tekrar tekrar yaşadıkça.. Sen söyle! En iyi, sen tanırsın beni. Çok mu şey istedim hayattan? Biliyorsun Ben yalnızca.. Huzur bulmaya gitmiştim onda. O benim için kaygılanmadı bile Sevmekten korktuğu kadar beni İncitmekten de korksaydı keşke. pişmanmış.. Hıh Hem de çok pişman. Yetersiz bir bâkiye gibi Değersiz hissediyorum kendimi. Aklım almıyor Anlamıyorum Kendini bulmak için önce ille de Kaybetmek mi gerekli? Türkülere meze olmuş, ölümler gibi Ağıtlarım şimdi Hadi Hadi bi çay koy Daha çok Konuşturma beni. Zülfiye ERDOĞAN |
Şiir saygıdır.
Şiir gönül dostluğudur.
Şiir dostluğu yücedir.
Beğendim...
............................. Saygı ve Selamlar...