Ah Halil Efendi ah..
Nerdeyse, üç yıldır yoksun yanımda.
Dile kolay,
Bana zor..
Ağır ağır olsa da
yürüyorum şimdilik
Gelebiliyorum yanına.
Çok sürmez ama,
Bende elden ayaktan düşerim yakında.
Tansiyonum hep yüksek
Kalbimde tekliyor arada.
Zaten komik bile oluyor insanın yaşaması
Tüm yaşıtlarını verince toprağa.

Hep!
Senden evvel öleceğimi düşünürdüm ben
Güçlü olan sensin diye
Bu beklenmedik gidişin niye?
Kabullenmek öyle zor ki!
Yarattığın boşluğu bilsen
Gider miydin yine?
Ah elinde olsa..
Biliyorum,
Bunu bana yapmazdın.
Kendimi nelerle avuttuğumu görsen
Sen bile oturup ağlardın.

Halil Efendi..
Çiçekler sohbetten anlıyormuş diyorlar
Doğrumu gerçekten?
Her gün iki saat konuşuyorum onlarla
Laf aramızda
Kendim için yapıyorum bunu.
Bana yoldaş olsunlar da
Solup gitmesinler diye
Senin gibi.

Senden sonra,
En iyi arkadaşım televizyon oldu
E oyalıyor insanı
Daha kötü olanları görünce
Az da olsa teselli buluyorum.
Sabahları erken kalkmıyorum artık
Gece uyumayışımın da etkisi var belki,
Ama, amaçsızlıktan benimkisi.
Her sabah iki fincan koyuyorum masaya
Önce kendi çayımı içiyorum
Sonra seninkini.
Fotoğrafında baş ucumda
Halil Efendi diyorum:
Nasıl!
Gece rahat uyuyabildin mi?
Ne dersin!
Bugün, sahile inelim mi?
Cevap vermesen de, gülümsüyorsun
Her zamanki gibi..
Öyle çabuk bitiyor ki!
Çocuklar küçükken,
Bitmek bilmeyen ev işleri.
Sonra işte..
Bir gözüm kapıda..
Elimde telefon, bekliyorum.
Yalnız yemek mi yeniyor Halil Efendi.
Zayıf ta düştüm bu aralar,
Çocuklara yük olurum diye korkumdan,
İlaçlarımı hiç ihmal etmiyorum.
Yine de;
Gündüz bir şekilde geçiyor da
Geceleri hiç sorma!
Hava kararır kararmaz, çöküyor hüzün
Çullanıyor adeta..
Ağlıyorum..
Ağlıyorum..
Kimse duymuyor sesimi
Duvarlar üstüme üstüme geliyor bazen
En çok,
Öyle zamanlarda
Kendi kendimle konuşuyorum.
Ayşe hanımda yalnız diyorum mesela..
Emel’in eşi de çok oldu öleli
Aysel zaten hiç evlenmedi.
Bir ben miyim yaa..
Bir ben miyim
Herkes dayanıyor, yaşıyor
Hayat devam ediyor diyorum
Diyorum ama
Uyku tutmuyor bey..

Korkudan değil!
Çok olsa
iki kere kilitlerim kapıyı.
Benim ki hasretten
Bağlılıktan
Sana ulaşamamaktan
Alışkanlıktan biraz da
Ah Halil Efendi ah..

Şimdi gençlerde moda olmuş
Özgürlük adına boşanıyorlar.
Bilmiyorlar mı özgürlük:
Yâr ile yârenlik etmek
Kahve içmek baş başa
Gün doğmadan daha
Secde etmek yan yana
Ben!
Sen gideli
Mahkûmum Bey..

Elim ayağım
Kolum kanadım
Tutunacak dalım
Benim tek kahramanım
Söyle!
Ne yaparım şimdi böyle yarım?

Hep senin yaptığın işleri:
Maaş kuyruğuna girmek
Faturaları ödemek gibi
Yeniden tecrübe etmek
Bir başka yönden hissettiriyor eksikliğini.
Çatı akacak diye ödüm kopuyor mesela..
Sorma!
Mutfağında musluğu yine bozuldu
Halil Efendi olsa
Söylemeden yapardı diyorum
Sağ olsun ikiletmezdi
Dım dım dım
Nasıl sinir bozuyor
Yalnızlığımla alay ediyor sanki!
Tamircilerde bir musluk için gelmiyorlar ki
Telefon açmayı da, beceremiyorum ya zaten.
Torunlar dalga geçer diye, soramıyorum da.
Bu katarakt beni iyice kör etti
Rastgele arıyorum bazen
Geçen oğlan yerine,
Muhasebeciyi aramışım
Nasıl utandım.
Yavrum nezâketinden,
bana da oluyor teyze diyor
Bunlar daha neler..

Bir de evden çıkarken hep!
Ömer imi arıyorum.
Oğlum:
Ben şuraya gideceğim
Buraya uğrayacağım diye
Haber veriyorum.
Bana niye soruyorsun anne
İstiyorsan git diyor.
Bilmiyor!
Benim ki alışkanlıktan..
O zaman anlıyorum bende
Senin yerine onu koyuşumu.
Ömer im diyorum iyi geceler
Günaydın!
Ömer im..
Kızla da görüşüyorum
Rahat olsun için.
Ufak oğlan da gelir arada
Onlarla da konuşuyorum
Yanlış anlama!
Ama ben arayınca..

Ömer im öylemi ya..
O arar hep beni
Anam der
Ölürüm
Anam der, yaşarım
Ayırmam çocuklarımı birbirinden
Bakma bana öyle!
Boş çerçeveden.
Onlar üzülmesinler diye
Öyle yoruluyorum ki
Ağrıyan yanlarımı saklamaktan..

Ah Halil Bey!
Hayat arkadaşım..
Can yoldaşım..
Her zorluğa dayanışım.
Yaş kemâle erince,
Sevdayı da yakıştıramıyorlar gönül e.
Özledim desem
Diyemiyorum kimseye.
Tamam tamam
sildim gözlerimi.
Bu romatizmalarda bir azdı ki
Ben yavaştan gideyim
nasılsa yakında
Yatıya da gelirim.

Zülfiye ERDOĞAN