SUSARAK





suskunluk öyle bir şey ki, geldi mi hiç affetmiyor..
gelip yerleştiği andan itibaren, gitmek de bilmiyor
bir şeyler anlatıyor ama, hep keşkeleri var işte
anladım ki bazen bir insan, sevgisini ve kendini
konuşarak da olsa anlatamıyor, tarif edemiyor..
yutkunuyor cümleleri, susturuyor gözlerini..




sessiz sedasız esen rüzgarların neşesiydi belkide
içeriden içeriden serinleten duyguların sesiydi içimdeki
suskun sözlerimin ve içimden geçen özlemlerin
ve yine yandan yandan vuran, o sol yanımdaki gülüşlerin
haddi hesabı sorulmazdı gönlüme
susardı adına lal dediğim kelimelerim..




tam uçurumun dibindeyken, hiç düşünmeden sarıldığım
bir el gibiydi kalbime uzanan gözlerin
can havli ile dokunduğum bir mutluluktu belkide
hissedip hissetmediğini bilmediğim suallerimle kurulan
kuralsız düşlerimi sarardım ta en başına doğru
ve yeniden cevaplardım umutların gölgesinde
ve yine hep sol yanımdan doğardı güneş sessizce..




hem yüreğinden tutmuşum, hem de kalbinle tutuşmuşum
bu nasıl bir duygu, bu nasil bir aşk anlamıyorum
hem ellerinden tutmuşum, hem de dokunamıyorum
ama bir bakışın ile o güzel gözlerine vuruluyorum..




hani birde seninle içtiğimiz, bir fincan kahve vardı
birimiz yapar, diğerimiz de sevgiler katardı içine
melekler gelir, kalbini bırakırdı diplerine
tersine kapattığımız falların dilekleri süslerdi zamanı
nasıl geçtiğini anlamadığımız o saatlerin sesiyle
şu zamanın, nasıl sustuğuna da şahit olurdu kalbim
ve yine hep bir sessizlik hakim olurdu yüreğimizde
susar susar çok şey anlatırdık birbirmize
anlayana dek, bıkmadan, usanmadan, bakardık gözlerimize..




hani sırılsıklam kalsaydım boynunda, dokunmazdı bana
o derece yani yağmur olsaydın, bırakmazdım yine seni
kar olsan üşütmezdi belki beni, soğuk mevsimlerin
ama ne yazık ki, yine sus geliyor bazen işte böyle
yine konuşturmuyor, susturuyor anlatmak istediğim her şeyi..




görünüşe göre kendi kendime gibiyim
ama kendimden çok seni düşünür gibiyim
gibisi sevgisi değil de, her şeyden öte
ben aslında sustuklarımla, gülebilen biriyim
sustuklarımla yaşayan, sustuklarımla yaşatan
sustuklarımla sustuklarıma aşık olan biriyim..




belki böyle daha gizemli, belki daha değerli
tılsımından kopmayan bir yara sanki
aynı şehre umutlu bakan bir çift göz gibi
usulca bir bulutta gizlerdim kalbini
ne zaman yağar yağmur, düşerdi aklıma
ne zaman gürlerdi gök, susardı saklıma
iyi geldik fena değildik derken
hep mükemmele giden bir aşk gibi
hep susarak anlattım kendimi
hep susarak tarif ettim yüreğini
susarak sevdim geceyi, hayallerini
susarak aldım bazen nasibimi

susmak mı? böyle bir şey işte
geldi mi, affetmiyor gözlerini..



…Mawish…

SUSARAK – Mawish Şiirleri