al canımı ey hasret
sukuta gark olmuş takvim
hayal ki halin içinde ki evrenim solan her yaprak acıdan dilim kainat insana ben ise sana pervaneyim kelam ki,satırda şiirler doğurması bahane onlar düş denizinde ki gemim her biri ile vuslatına kürek çekerim mecazen de olsa bahtiyar biriyim lakin sana ırak düşen her meskende soluğum da ki hançerdir gün ve gece adımlarımın avare ettiği bedenimde ise kalmadı akıldan tek bir ibare durgun bir mizaç ve ölü mimikler görenin bende bulduğu gerçekler ve ne acıdır ki vaziyet beterine intikal eder işin aslı ise yokluğun canımı ister benliğimde de kalmadı zati aksine gayret açıla dursun makber döşeği acıdan huzura göçün vakti ne de olsa gelmeyeceğin kaderimin gerçeği |