muhabbeti sade aşka gark etmiş bir aşığın sözüydü
’’sayfalarım senin mürekkebin iken,
gözlerimde ki yokluğunun seyri neden’’

düş uğruna düşülmüş bir yolun
mürekkebin de bulduğu hayat koyuydu
bir sualin imrendiren cazibesi ile
günleri tekkerrür , cevabın yarın olduğu

ve garip bir kentin, aşk söylemi o sokakların dili
hepsin de, birbirini kovalayan iki ayak izi
biri gidişin çizgisi diğeri de onun aciz olan takipçisi
eskimemiş bir türkü gibi, günün tek dönencesi

aşk tabiatının inceleştirdiği çizgi de
doğrulamayan bir ufuk seyyahlığı
ve en acısı doğru rüzgarı olmayan umut yelkeniyle
dümenin yosun tutmuş sevdalılığı

suyun kararan gözlerin de bile yıldız sevdası varken
yalnızlığın gözleriyle aşk muhabbeti duymak
sözleri sukutla yıkayıp, yaş olarak
uzanılamayan ellere, ellerinde yazmak

bir aralıkta yaşlanmak, adı araf
mesafelerin lugatın da ki tek sözse
varmak ve bir parça toprağın sinesin de
sonsuzluk dilini yutkunmak

bir sevdanın keşmekeşi olmuş nefes ile
sevgiliyi yanı başında ki mutluluk rüzgarı edinip
seher tamburu gün soluklarını
birbirine kavruk ses ile yaşamak

herşeyin basitliğin de
bu hayal karmaşasına kavuşmak
can yakan bir vakit silsilesi olsa da
aşktır, aşığın mükellef, hayat oyunu