AY YORGUN YILDIZLAR KAYIP...
Yortusu muğlâk tedirginliklerin
Beyanatında nüksederken Tekil kimliklerin. Tortusu çökmüş en dibe En isyankâr, en tahakkümperver sevilerin. Sevişen yine gün ve gece, Yaftalarken karanlık Gölgeleri ile muhatap dinginliğinde Ölü düşlerin, ölü sevinçlerin… Kırılganın türevi belki de Belki gizil kimliklerin tezahürü Ay yorgun, yıldızlar kayıp. Sevmek mi… Asla, sevgili: Ne suç ne ayıp. Damıtılmış kerelerce avunç Duvarlara asılı kalmış Böğürtlen ve edilgen ihtiraslar: Bir parmak bal çalarken ağzına Ne çok izlek oysa Arda kalan. Sağın solun gıyabında Söz kırımı biteviye. Kurak iklimlerde yeşeren aşk, Aşk’ın gölgesinde ihtiras Ölüm kadar gerçek olsa da edimi Sona kalan, Artsa da azalan Hacmi engin iken tek muhatabı Ölü düşlerin. |