Boyutsal yolcululuğunda iklimlerin
İklimsiz yüreklerin
Nazında niyazındayım
Şu kara gecelerin.
Sazım olsa da söylesem
Yüreğim dile gelse de
Bürünsem hecelere
Şu sefil benliğim
Sığamazken yere göğe…

Sevi dilim çığırtkan alabildiğine
Sessizliğim o başına buyruk efkârında
Konuşlandığım tek menzil
Dilimde yok asla tek sitem.
Yaradan bildikten sonra beni
Ben bildikten sonra
İçimde devineni
Varsın toz duman olsun etrafım
Yerden yere vursun ahvalim
Yeter bana yetmez olur mu hiç
Heybemde biriktirdiklerim.

Yol bilmişim madem
Yoldaş bilmişim ezelden
Ne sığıntı bir sevgi benimki
Ne hicap edilesi.
Sordum taşlara
Taş bellediğim yüreklere
Suskunluk diz boyu
Anlayamadım gitti:
Nedir bu öfke, nedir bu sitem.

Irmaklar kurumadı henüz
Ilıman ülkelerin düşlerini
Çalmadı kuşlar
Huysuz olsa da benliğim
Her daim olmadım mı itaatkâr.
Ne kula oldum köle
Ne geçtim kendimden
Uyup da nefsime.

Kaçıncı mevsimi kim bilir şu ömrün
Neresi olursa olsun
Kıbleye dönmedim mi yönümü.
Çığırtkan her kim ise
Aslı astarı yoktur hiçbir söylemin.
Yar bildiğim sığındığım
Kul bilip de elimi uzattığım
Yine bende saklı anahtarı yüreğin
Sırrına ermek nail olur bir gün de
Umarım çözerim kâinatın gizemini.

Yollar taş
Yoldaş bildiklerimde bir telaş
Dilimde tek sözcük
Bildiğim yegâne aşk.
Sardığım sarıldığım tek gerçek
Efkârı da bilirim ki yazılmış alın yazımda
Karşı çıkmak mı hâşâ,
Elbet mutlanır gönül
Günü geldiğinde.
Sorma soruşturma ne olur,
Dost bildiğim insanoğlu;
Derdi veren de Allah
Dermanı da hep O’nda saklı değil mi.
Elbet vardır gelecektir vakti.
Yok acelem bak buradayım
Ne de tek bir vesvese
Ellerim açık
Bekliyorum yağacak nuru.