Hasretime Gel Ey Sevgili Vuslat EyleBak gönül bağıma beni mecnun eyle Gelmezsen gönül bağıma feryadıma eşlik eyle Gülümseyen gözlerinle hayatıma ışık eyle Gülümsemez isen ağlayan gözlerime mendil eyle Uzattım ellerimi elimden tut seyran eyle Tutmazsan elimden uçuruma düşerken seyir eyle Sev gönülden beni gönlüme kendini sultan eyle Sevmez isen viran illerde gezen garip eyle Yüce dağ başında yoluma bakarak beni bekle yol eyle Beklemez isen yolunu kaybetmiş hasret ile yanmış kul eyle Gönlünde aşkımız başaklar gibi açsın selam sal gönlümü mest eyle Ya da gönlünde aşkımız unut ya isyan ederek kahır olan kul eyle Kanayan gönül yarama gönlünü merhem eyle Ya da unut beni yaram kanasın yarası ile ölen âşık eyle Hasretime gel ey sevgili vuslat eyle Ya da mezar taşıma sevdi kavuşamadı diye yaz otur gelmeyişine kahır eyle Gel aşk ile sevelim hayatımız geçmesin boşu boşuna, mesut eyle Gel merhametle sevgi ile dokunalım gönül kuşuna, azat eyle Ömür bitmeden son perdeye varmadan koş gel hayatıma kendini sultan eyle Ya da son nefeste sensiz ölen ömrü vuslatı özlemle bekleyen kuşlukta ölen âşık eyle Hayatı boşlukta geçen ikindi vakti kavuşan beni mecnun eyle Ya da vuslata kavuşamayan çöllerde gezerek ömrünü bitiren garip eyle Kul Mehmet’im sen aşk ile seven kul eyle kendini Sevgilinin yanakları kiraz yenilecek sevilecek yar eyle sevginle aşkınla Mehmet Aluç (Kul Mehmet) |