-Ruhunun eşini bulamayan gariptir -

Vuslatın hazzını bedeni narda
Pervaneden öte yakmayan bilmez
Hiçlik makamının menzili harda
Efsane’den öte çıkmayan bilmez

Canım astarına yüz olur deyip
Yar yolunda her şey haz olur deyip
Köprüleri yakmak az olur deyip
Viraneden öte yıkmayan bilmez

Sekizlere köle edip beşleri
Kirpikler altına serip kaşları
La havle çekerken cümle dişleri
Mengeneden öte sıkmayan bilmez

Umudun üstüne, çekerken perde
Dondurur gözleri, hep aynı derde
Ecelin terini, vakti seherde
Havaleden öte, dökmeyen bilmez

Kayıtsız kalırsa seline hali
Saatin içinde kül eder yılı
Lezzet vergisidir düşlerin seli
Şelaleden öte akmayan bilmez

Kaldırsa yay hattı, düşleri rafa
Gelmezse hay hattı bir kez insafa
Ruhunun fay hattı, günde yüz defa
Zelzeleden öte, çökmeyen bilmez

Delibal yan derim “özün özüne”
Delibal can derim yüzün özüne
Delibal kan derim sözün özüne
Nazireden öte bakmayan bilmez

Celil ÇINKIR - DELİBAL