ANLAR MIYDI, MARİA
ANLAR MIYDI MARİA
çok mu oluyorum Maria çok şey mi istiyorum yaşamdan kahretsin ben buyum bu tutkudan vazgeçemiyorum insan görünümündeki insancıkları yani katilleri hırsızları canileri insan yapmaya çalışıyor bir türlü başaramıyorum bazen dayanamıyorum herşeye müdahale ediyor mümkün olsa diyorum dünyayı kurtarmaya çalışıyorum kurtaramayınca isyan ediyorum destek olmayınca kahrediyor sendeliyorum ve bu yüzden hiç istemeden birilerini incitiyor kırıyorum hem bu aralar tadım da yok bu aralar Maria bu aralar öyle ki insanlığımdan utanıyorum bıraksam şiirler yazmayı ve sussam diyor kahretsin susamıyorum öyle ki şiirlerden bile utanıyorum Urumçi’de, Kerkük’te Lazkiye’de Telaferde yani güneşin söndürüldüğü her yerde hatta medeniyetin beşiği Avrupa’da Bosna da ölen çocuklara uzatsam elimi ne güzel olurdu Maria ama uzatamıyorum yakalasam atılan misket bombalarını eritsem kurşunları ve oyuncaklar yapsam minicik bebekler insancıklar insancıklar insancıklar yapsam yani bir sürü insancıklar erkek çocuklara gizli bir aşk kızlara matruşkalar doğurur muydu geleceğe sevgi barışa umut Maria ve yine yeniden umuda şiirler yazmaya başlasam uçar mıydı beyaz kanatlı bir güvercin elçisi olur muydu sevginin kurşun yerine çocuklara atılır mıydı kurşunkalemler beyaz sayfalara düşer miydi sevgi tümceleri çocuklara hece hece şiirler okusam anlar mıydı, Maria anlar mıydı sevginin ne olduğunu merhametten yoksun insancıklar zavallı insancıklar anlar mıydı insan olmanın erdemini barışın savaştan yaşamın ölümden güzel olduğunu anlar mıydı Ne dersin Maria Efkan ÖTGÜN |