DERT KÜFESİ
DERT KÜFESİ
dilimde kekremsi tatları kundakladığın yüreğimi küfemde geçmişin günahları aşka öksüzlüğümü de yanıma alarak gidiyorum sevgili merak etme tende can çekişen aşkı ruhunu teslim ettiği bir coğrafyada gömerim vuslat mezarlığına olur da düşer yolun uyandırmak istersen koynunda uyuttuğun cehennemi bırak ta yaksın kabrimde kuruyan çiçekleri ne ağıtlar yak ne de kirpiğindeki nemlerle ıslat sen ki sırtımda ki dert küfesini doğum lekesi sandın sen ki hicrana çıkan sokaklarda bin ah aldın isterse değil Babil’in asma bağları ihanete uğradıysa yüreğim varsın kainat yansın ben de yanarım bilirsin sen yoksan bende bir ölünün üşüdüğü gibi tenimde üşür kar taneleri gözün aydın henüz aldım emanet bıraktığım aşkı morgdan üç adım ötesi vuslat mezarlığı ne sela verilsin ne fatiha okunsun sen yoksan dokunma bırak kabrime baykuşlar tünesin Efkan ÖTGÜN |