“..bana mutluluğun resmini çizebilir misin” demiş şair
ya sen; duyguyu resmedebilir misin bana
yâni sükutu,
sabrı,
özlemi,
yutkunuşları,
ya derbeder savruluşları…?

duygular bilirim dipsiz sükûtlarda mahsur,
cinnet labirentlerinde kendini arayan,
duygular bilirim;
kıvranır dudaklarda
ve duygular; sessiz birer çığlıktırlar
iniltisi kâinatı dolduran…

duygular bilirim; melül, mahzun akıp gider kendi içine
maskeleri tebessüm,
hücrelerinde feveran,
duygular bilirim;
direnirken dağ gibi hırçın dalgalara
yürek sığlıklarında boğulan…

duygular bilirim; baldıran zehri tadında
içilir yine de kızılcık şerbeti niyetine
duygular bilirim; yüzlerde bahar
özlerde çöl yangını
sakınırlar dudaklardan nefeslerini
güller tutuşmasın diye…

bilsen; ne geceler kundakladım sızılarımı sarıp
bir muştu dilendim saman yolundan
hilalde kaşın
yıldızlarda gözlerin
dolunayda yüzün vardı
her sabaha umutlar bağlasam da dua gibi
bahtımda hüzün vardı…

işte yine kapındayım; yorgun, kırık dökük, derbeder
bu kaçıncı yazgıdır ellerinde sınandığım!
dönüp bir baksan gönül aynama
gurbet neymiş,
özlem ne,
nasıl sallanırmış insan bir zülfün tellerinde,
bir sitemin hârında nasıl solarmış?
anlatıverir sana…