ÖLÜM SOĞUK YÜZÜN
Daha doymamıştık sevdamıza ayırdı bizi
Soluksuz bedenin öyle duruyordu önümde Boğazım düğümlü konuşamadı ikimizi Canımdan can gitti, biz ayrılamazdık ölümle Şimdi elim kolum kırık çökük bir harabeyim Yarınım olmayan zifir karanlık matemdeyim Anılar yaşayan zavallı perişan haldeyim Sanki bekliyorsun gibi her zamanki yerdeyim Kendimi avuttum gidip baktıkça etrafıma Bir sancı saplandı şiddetlenip sol tarafıma Nefesi kesiyor sözlerin geldikçe aklıma Nasıl dayanırdım, sensiz bu hayatta sabrıma Alnımda yazısın derdin, Neden bırakıp gittin? Sensiz yapar mıyım sandın beni boşluğa ittin Yalnız tek başıma yüreği tiftik gibi çittin Ölüm soğuk yüzün, beni kahırlarla gark ettin Sensiz yaşamaz kalp, çok yakında beni öldürür Azrail bilip de zamanını bana döndürür Kara toprak kazıp, yanına Kefenle gömdürür Ölüm soğuk yüzün, belkide. mahşerde güldürür Nesrin Önem Demir 03. 06. 2015 |