KARA TREN
Gurbetin yollarında demirden zırh gibiydi,
Yürekleri dağlardı baktıkça kara tren, Ayırdı sevenleri oysa onlar sabiydi, Umursamaz bile hiç taktıkça kara tren. Acımaz sevdalara bakmaz hiç göz yaşına, Tutuşan ellerini koparır tek başına, Sarılan bedenlerin çırpınması boşuna, Kavurur yürekleri yaktıkça kara tren. Kimi ekmek derdine aşar upuzun yolu, Kırılıp kanatları tutmaz olur el kolu, Daha yola çıkmadan sızlar durur hep solu, Sırtlarına kamçıyı çaktıkça kara tren Siren sesi duydukça kalbi yerinden söker, Dizlerin bağı tutmaz gözünden yaşlar döker, Dönüş yolu kalmamış masum boynunu büker, Götürür uzaklara saptıkça kara tren. Nesrin Önem Demir 30 05 2015 |
Bu vesile ile,sayfanıza misafir oldum.Diyorum ki,iyi ki de,ziyaretçiniz olmuşum.
Çok güzel ve içerikli ,harika bir Hece şiiri okumak mutluluğuna eriştim.
Şiir de tema,çok güzel,nakış gibi işlenmiş.Mısra sonları,sözcüklerin ses uyumları ve uyaklar çok iyi.
Şiirin bütünü,temadan kopmadan devam etmiş ve güzel bir şiir çıkmış ortaya...kutluyorum...
Esenlik dileklerimle...sevgiyle...