SEN GİTTİN
O uzun yolların ardında bıraktığın an
Gülüşlerin hüzünlere dönüştüğü andı Ardından yüreğim kor ateşler gibi yandı Anladım ki sensiz hayat artık bana haramdı Umutlarım yaprak yaprak döküldü kuru ağacımdan Oysa bedenim baharı yaşamamıştı Kışın dondurucu soğuğuna yenildi yüreğim Güneş bile dargındı doğmuyordu senin ardından Dört duvar arasında sıkışıp kaldım Öylece mazideki o güzel günlere daldım Ömrümüz boyunca böyle sürecek sandım Sen gittin ben ise olmayacak rüyaya aldandım Sonunu bile bile bana ümitler verdin Yalan yanlış sözlerle huzuru önüme serdin Ben bilemedim ki oysa sen bana hep kederdin Sen gittin masum çiçeklerimi kurutup derdin Keşke bir umut ışığı olsaydın Karanlık dünyama girip dolsaydın Dermansız derdimin çarelerini bulsaydın Gelip de dönmeyecek gibi kalsaydın İflah olmaz artık yüreğim günden güne tükenirim Toprağa düşen çiğ damlasına dönüşüp eririm Kefenim başucumda azrailimi beklerim Sen gittin ismini anarak son nefesimi veririm Nesrin Önem Demir 29 05 2015 |