SON.
Kimliksiz bir günün daha sonu
Pek çok şeyin sonu aslında; Günün, ömrün hatta ölümün. Ölümden de acı bir son Hissetmek olası iken Dönülmez bir yolun her adımında Uzaklaşırken ertesinde pek çok şeyin Dile gelmiyor işte Ne dersen de istersen yüksün Belki de tek teselli olurdu Duyacağım son sözün. Bak gördün mü hicap etmezdim oysa Devinirken duyguların kıyısında Alabora olmuş nice anlatı İçinde neler saklı. Bilemediğim kadar yalan nezdinde Sefil kimliğinin çok uzağında Ama hala var olan Tüm yok oluşuna hürmeten Mezarının başına bıraktığım son çiçek. Duraksıyorum bilip bilmeden Devam etmek olsa keşke maharet Kaldığım yerden. Kaçtı ipin ucu epeydir Sarnıcını da yitirdim pek çok şeyin Sen de yitip gittin; Var mı ötesi, Var mı tek çare... Koynunda uyuduğum karanlık Korkmaksa tek gelen elimden Ne basit bir nokta koymak Ne farazi bir eylem Sığamadım bir döngü altı üstü, Sığındığım son edimdin oysa Kırmaksa hepten parçalandım Yassa gömütü içimde saklı. Sarılıyım sanrılarla Yaralıyım kandıklarımla Donatısı tek bir imge Teselli bulduğum O da kayıp gitti hepten. Neylerim bir başıma Demesem de son inan ki en son sözüm Devinsem de içten içe Verdiğim son hüküm Tek yetim unutmak adına O boynu bükük yetim sahipsiz Sahiplenemediği ne varsa Aşktan yana. Basit, bariz hatta sıradan, İçine sığamadığım söylediğin son yalan. |
Tükenmeye yüz tutmuş bir ömrü törpüledik hayat merdivenlerinde,o yüzden bütün başlangıçlar sonlara gebedir.
Kaleminize değmesin acı ve hep var olsun.
Kutluyor, sevgilerimi sunuyorum.