EMİ!
Ne ki ayın şavkı? Nuruyla eşsin
İçimden dört mevsim, çıkma sen emi Batan grubumda, doğan Güneş’sin Nurdan sarayımı, yıkma sen emi! Ben senin aşkınla, hepten ölmüşüm Ne tebessüm ettim, ne de gülmüşüm Kendi öz canımdan, canım bilmişim Acı bana n’olur, sıkma sen emi! Merhem kabul etmez, yaram kanıyor Kalbimde her vuruş, seni anıyor Sensizliğe hasret, içim yanıyor Ben zaten bitmişim yakma sen emi! Yalancı söz verir, sözünde durmaz Dostlar yüze söyler, arkadan vurmaz Başı derde sokan, sorular sormaz Sırtımdan hançeri, çakma sen emi! Bu can senin için, her zehri tadar Yetmedi; üstelik, canını adar Çektiklerin yetti, daha ne kadar Düşünüp kafana, takma sen emi! Necati derdiyle, dert kattı sana Sende şekillenir, maddeyle mana Hayalimde öptüm, ben kana- kana Hoş sohbet etmeden, bıkma sen emi! Necati OCAKCI 18. 05. 2015 Antalya |