(Şairə Əzizə Həsənova ilə deyişmə)

Əzizə:
Həsrətin könlümdə məlhəm toxuyur,
Səsin qulağımda sitəm oxuyur.
Sən yoxsan dünyam da yox olub sanki,
Ararya dağları mən qoymadım ki?
Tural:
Həsrətdən danışma həsrətəm sənə,
Saçım da ağarır lap dənə-dənə.
Nə olar, sevdiyim, mənə inan ki,
Ararya dağları mən qoymadım ki?

Əzizə:
Suallar beynimdə yığın-yığındır,
Məni dərdə salan ayrılığındır.
Sənsizlik sağalmaz yaradır bil ki,
Ararya dağları mən qoymadım ki?
Tural:
Bax, artıq danışır cavabı qələm,
Kim deyir ayrılıq səbəbi mənəm?
Sən Allah, vicdanla düşün bir an ki,
Araya dağları mən qoymadım ki?
Əzizə:
Var olan eşqinlə barışmaq çətin,
Gizlənib yoxluqlar qaçarağında.
Dağları aradan götür, sevdiyim,
Səbri tükənibdir o dağların da.
Tural:
Sən barış var olan yoxluq eşqimlə,
De ki, bezməmisən bu qaçışından?!
İstəsən, sevdiyim, danışım sənə,
Mən varkən mənsizlik axtarışından.
Əzizə:
Mən dağa söykənim, sən mənə söykən,
Arada aşılmaz sərhəd olmasın.
Qorxuram sitəmkar heyiflərimiz,
Bir ömür boyunca bağışlanmasın.
Tural:
Məncə, bağışlanan bir şey yoxdu ki,
Bizi biz edibdi uca Yaradan.
Sadəcə bir şeyi istəyir o da,
Qoyduğun dağları götür aradan.