yoktun kaç gün
görünmedin
işe giderken sabahları
sokağımdan geçmedin
kaş altından bakmadın gülümseyerek
el etmedin çaktırmadan
günaydın demedin

yoktun kaç gün
görünmedin
işten gelirken akşamları
sokağımdan geçmedin
kaş altından bakmadın gülümseyerek
el etmedin çaktırmadan
merhaba demedin

merak ettim
üşüttün hasta mıydın acaba
kedin öldü de yasta mıydın yoksa
içim daraldı nedense
sıkıntı bastı da
vesveselendim

cama dikildim olmadı
balkona çıktım olmadı
sigara içtim kaç vakit kaç kez
kahve içtim geç vakit çok kez
türkü dinledim olmadı
kitap devirdim olmadı
yazmak istedim kaç kez ama
elim kaleme varmadı

yoktum kaç gündüz kaç gece
hapistim kaç ay kaç sene
kırdım kilitleri sonra
söktüm zincirleri
ayaklandım
baktım dizlerim tutuyor
baktım ayaklarım yürüyor
götürün dedim gittiğiniz yere

mahallene gittim kaç gün kaç kez
sokağından geçtim kaç kez
çaktırmadan baktım ben de
sen gibi kaç kez
kapın kapalıydı
camın kapalıydı
iğde altında gizlendim kaç kez
kaç gece bekledim kaç kez
çaktırmadan gözledim ben de
senin gibi kaç kez
perden açılmadı
ışığın yanmadı
sıkıntı sardı da içimi
daraldım kaç kez

şehri terk edip gitti miydin acaba
erken öldün göçtü müydün yoksa
geç mi kalmıştım
bilemedim bu kez

//Şiirin her "ben" dediği "ben" değildir, her "sen" dediği de "sen…" Dizelidirler soyut boyutlu bir çizginin düzleminde. Yaşanmışlıklar, yaşanıyor olanlar, yaşanılacaklar. Zaten bütün hikâyeler böyle değil midir?//

La-tekmen Mayıs/2013/Lüleburgaz