Sessiz Bulut
Yumuşacık örttük üstümüze ayrılığı,
Ayrılık; başağı gövdeden ayıran, Delişmen bir orak değil. Ayrılık, Suyun toprak ve bulut arasında gidip gelişidir. Seni seviyorumlu bakardı gözlerin. Denizin ve dağın kokusuyla karışık, Gizli gülümseyişinle, Seni benden başka kimse tanıyamaz. En derin çizgilerinde başıboş yelkenliler dolaşır, Saklanır geçmiş zamanların gelecekli armonisi. Soluğumuz karıştırmıştı geceyi yırtılan yasaklarla, Saklı özgürlüğümüz olmuştu çığlıklı tümceler, Köpüklü sessiz bir bulut gibi, Sırtlanıp geçtik kocaman gökyüzünü öpüşlerle, Akıp gitmişti sırtımızdan terimiz, Terimiz tenimize karışıp bir delta buldu kendine. Aramızdan ışık bile sızmıyordu. İstemesek de anlatıyordu yollar yitikliğimizi. A canımın içi, a kuduran sevdam, Yumuşacık örttük üstümüze ayrılığı. Yaralanmış bir Albatros hüznü düşlerimiz. |
şiirin içerisinde sanki öykü gizlenmiş.
tebrikler