RA...
RA..
Yürekte kızıl bir yıldız sürüsü samanyolu uykusuz geçen gecenin koynunda sabahında üstünü örtüp başını okşamışım çocuğum güneşin öptüğü puslu dağlar kirpiklerin ok yüreğime batan sanki el ayak çekilmiş her şey boş rehavet çökmüş ölü toprağı atılmış üstümüze akşamdan kalma sevmelerin bir sıkıntı var var içimde öylesine büyük öylesine derin bir kavanoz düştü masadan aşağıya içinde umutlar düşerken arkasından seyretmişliğim karman çorman cam kırıkları içinde son kalan azık toplayıp attım boşa giden emeklerimi RA güneş tanrısı erosun aşk iksiri sakıncalı yaşamak parmak basmak etlisini sütlüsünü karışmak bu güne kadar bildiğin doğruları yakmak yıkmak benim stilim değil ilim fen bilmem mi baş tacım ekmeğimi uzanan eli de bilirim ben kendi nefsime sahibim senin ki sana ait yeşil ovalara sal beni havayla suyla konuşsun yüreğim böceklerle kuşlarla bereketli topraklarla helâlleşeyim.. Nurten Ak Aygen 03.05.2015 |