LalKimse bilmese de sadece sen duymuş ol ... Bu sessizlik benim mabedim ! Her zaman olduğu gibi , ay ışığının altına sakladım. Nefes alamadığım zamanlarda yüreğimi akladım ... Yasaklı gönülleri bir araya getiren tutkuda ! Elini bile tutmaktan imtina ettiğin saflıkta , bu sessizlikteydi... Sen , sana yakışanı çekip kendine ayırdın... Belki yanıldın ama hiç geri atmadın... Üzerini örttüğün helalin de olabilirdi , hareminde... Haramı bir bir gün yüzüne çıkarmak anlık mesele... Her neyse ! Sensiz yaşadığım en derin an kadar sessiz bu lal kalan dünyam... Zaman akıp giderken geceyi ölüme solumu zulüme salan bakışların ... bir gün tırnaklarını çekerse mabedimden... Huzurlu bir uykuyu , kana kana içerim seninle... Yunus Özkan 2.5.2015 01:20 |
Ne kadar güzel söylemeleri vardı şiirin...
Teşekkürler ve tebrikler.