EY TÜRKMENİM
Vatanını kayıp etmiş yetim nedir bilirmisin sen usta
Bir gurbet elde masum ağlayan bebek misali Çığlık çığlığa vicdanım boğuluyor boğazımda İsyan etme diyorlar nasıl etmem pinokyonun elinde Oyuncak oldu masum insanlar büyüyor burunlar Her hecede Adalet mi dediniz? Adalet ablanın sesi çıkmaz kılıcı kesmez olmuş Cilveli koca karıya benziyor artık Şuurunu yitirmiş münafığına sükut Kelepçelenmiş elleri toprak deşiyor Vadesi yetmemiş ölümlere meydan okuyor Seb-i Arus özlüyor ruhlar onun yüzünden Taklit ederken huzuru Güvercinlere yem oldu gelecekdeki güven Türkmenin nesli sönüyor imdatlar lal Ekilen bunca haksızlık bir gün mantar gibi bitecek diyerek Ya Sabır da kilitlenir kalpler Kökten sökülüyor en güçlü ağaçlar Çiçeğini beklemek hayal olsada Ve Mevlana diyecek "Sen çiçek oİup etrafa guİucukİer saçmaya söz ver. Toprak oİup seni başının üstünde taşıyan buİunur." Harman zamanı gelirken Siyah güller kan ağlıyor sevdalı Bülbülün önünde ay yıldız dilek tutuyor Zulüm listesi kabarırken Tanrının adını anarak Koca Yunus şunu diyecek "Bir kez gönüİ yıktın ise bu kiİdiğin namaz değiİ yetmiş iki Miİİet dahi eİin’ yüzün’ yumaz değiİ." Gecenin koynunda bürünmüş aileler Girdap da baş dönderiyor korkuları Anastezi iğnesi vuruldu bir bir imkanlara ,çabalara ,lokmanlara! Diktatör rüzgar yüzümüze okşarken Ey Türkmen bak Şemsi Tebrizi ne diyor size okuyun ders alınız diye "Anladım ki: İnsanlar; Susanı korkak. Görmezden geleni aptal. Affetmeyi bileni çantada keklik sanıyorlar. Oysa ki; biz İstediğimiz kadar hayatımızdalar… Göz yumduğumuz kadar dürüstler ve sustuğumuz kadar insanlarız. Ey Türkmen ağlama senin de bir gün günün doğacak Sana bu zulümleri yapanı o gün ulu adalet boğacak Ayse Kavak |