Çok Arsız Çıktınkalemimin cızırtıları ile seni yazarken hıçkırıklar ile gözyaşım kağıda damlıyordu sevgimin pınarı olan sen ben gözlerinde sanki sönmüştüm çok arsız çıktın sen sevgilim dertleri beraber paylaşacaktık seninle mutlu günleri yaşayacaktık çocuklarımız olacak beraber büyütecektik ben gözlerinde sanki sönmüştüm çok arsız çıktın sen sevgilim sevgimi ben aşın içine kattım sen rahat uyumadan ben hiç yatmadım senden sonra yatakta hiç kalkmadım ben gözlerinde sanki sönmüştüm çok arsız çıktın sen sevgilim seven gönlümü bir kenara attın söyleneler yalan dedim beni duymadın tası tarağı toplayıp uzaklara kaçtın ben gözlerinde sanki sönmüştüm çok arsız çıktın sen sevgilim beni değersiz sözler kervanına kattın sattın bir veda etmeden gittin yüreğimde kor alevi yaktın bir derdim içine binlerce dert kattın ben gözlerinde sanki sönmüştüm çok arsız çıktın sen sevgilim yüreğimde bıraktın dinmeyen ince sızı sendin dünyalar kadar beni seven ey zalimin kızı sensiz nasıl geçiririm yazı kışı ben gözlerinde sanki sönmüştüm çok arsız çıktın sen sevgilim bıraktım sensiz hasretle yaşamayı hasret yolunda seni düşünerek koşmayı vefasızlar için değmezmiş göz yaşı içinde yaşamayı ben gözlerinde sanki sönmüştüm çok arsız çıktın sen sevgilim kul Mehmet’im gönlün hüzünle yatar insanı bir söz ile satan sanma mutluluğu tadar demekki bu aşk buraya kadarmış Rahman böyle yazar ben gözlerinde sanki sönmüştüm çok arsız çıktın sen sevgilim Mehmet Aluç |