Gün Kumbarası
Bir akarsu zaman
eksilen mat ve yavaş. Gelişi güzel bırakmışım kendimi, tutan ve bırakmayan. Zift karası bir kuyuya Bilyesini düşüren bir çocuk ki düşler, Gecenin yaralanmış yüreğiyle sardım, Üşüyen ve ürperen ellerimle çiylerini; Kendime çekildim iyice. Omuzlarıma çullanan bir seremoni. Kapının eşiğinde, Gözlerinin götürdüğü suskun bekleyiş |