YÜREK KIRINTILARIM - III
Her kelam ’da ben varım aslında
Ağıt yakan da Ben’im, haykıran da Aleni olanın içinde saklıyım da Ne gören olur cismimi Ne işiten olur iniltilerimi Görmeli mi birileri Ben’i Ya da duymalı mı sesimi İnce bir çizgide Sıratın tam orta yerinde Umutlarım, varlığım, yok oluşlarım... Işık zuhur eder de yüreğimin üstüne Sonra bir anda yağmur yağar Kirlenir gökyüzüm Ölmeden öldüren eller belirir mabedimin her köşesinde Gülümsemenin yerini alır çığlıklar yersiz Zemheriye çalan bir ağıt düşer payıma kimsesiz Kaç güneşin batışına şahit olmaya dayanır benliğim? Kaç fırtınadan asude çıkar yüreğim? Kimim, neredeyim, hangi karanlığın gölgesindeyim Yalnızlık orkestrasında Araf’ın çığlıklarında Kimsesizler kervanında Bir garip yüreğim... TÜLAY YILDIRIM EDE |