Kimi meydanı boş bulmuş,oynatır kır atını.
Kiminde de maske var,göstermez suratını
Kimi çok havalıdır,çekemessin tafrasını.
Kimi saman altında, belli etmez foyasını.

Ah be hayat,meğer sen neymişsin,sen..!


Kimi hayalcidir,şişirir,abarttıkca abartır
Kimi yağdanlık ister,olur olmaz yerde şımarır.
Kimi ben en büyüğüm der,herkesle dalaşır.
Kimi sağ gösterip,sol vurur,ters köşeye yatırır.

Ah be hayat,meğer sen neymişsin sen..! !


Kimi gurbetçi,kimi öğretmen,kimi de bankacı.
Görmedim içimizde,ne bir simitçi,nede boyacı.
Çoğumuz aybaşında alırız,dolgun çifte maaşı
Yinede herkes hayatından dertli,mutlak davacı.

Ah be hayat, meğer sen neymişsin sen..! !


Dertler acılar,büyüdükçe büyür,sığmaz olur içimize.
Kimi şaşıran ördek gibidir,başlar ters ters yüzmeye.
Öyle muhtacız ki,biraz neşelenip kıkır kıkır gülmeye
Neden ki bütün bunlar,değermi hiç,gözü açık ölmeye..?

Ah be hayat,meğer sen neymişsin sen....! !