Ben Yoruldum Evlat.! .
Evlat.! .
tüketti beni çok yordu bu insafsız hayat ne kalbimde bir küçük umut ne de dizlerimde takat.. gel artık gel.. n´olur gel de kendine bırak beni bir başıma kendi halime.. sen.. dolu dizgin kanı kaynayan taylar gibi durma koş... seni bekleyen güzel yarınlara bakma sakın hiç ardına koş oralara.. belki bizim umutlarımızı da görürsün geçtiğin tepelerin yamaçlarında belki de.. hiç göremediklerimizi..! sen koş evlat.. ardına hiç bakmadan kara bulutlardan, çakallardan,çiyanlardan hiç korkmadan koş sen.. seni bekleyen aydınlıklara evlat.. birgün sende geçeceksin o renga reng gök kuşağının altından Ve.. umutların yeşerecek o tepelerin ardında güneş sana da gülümsüyecek boy boy renk renk sevdalar çiçek açacak sevgi bahçelerinde sen koş git oralara korkmadan ardına hiç bakmadan ümitsizliğin girdabına kapılmadan sen koş git evlat koş git her şey için daha fazla gec olmadan. n´olur koş evlat koş,koş,koş,koooooşş..! Mahmut Mücahit Özdemir |