NAKARAT


Tırnak ucu kadarsam yüreğinde âzamî
Boynumda düğüm ile takdire amadeyim
Aşk için yanmadı mı, sırla tutuşan gemi
Âniden ne değişti ben eski üftadeyim
Ve mânâda külliyen lüzumsuz ifadeyim


Kavli, kale almaktan aciz ise iraden
Yemin üstüne yemin, neydi asıl maksadın
Yalanla dönüyormuş çarkı kırık alfaben
Nasıl silinir bilmem zihne kök salmış adın
Üstelik dolmamışsa can evimde miadın


İsmini her anışta yanağımda bir buse
Dudağımda tebessüm oluyorsan inceden
Bilsem ki zehir dolu sunduğun gümüş kâse
Bir dikişte içerim diyordum ya önceden
Şimdi muallâktayım kovulunca günceden


Unutmalıydım, fakat niyet dahi etmedim
Akıbet belli iken durduk yere eziyet
Bir sürü serzenişle ardından da gitmedim
Dönüp dönüp baktın ya bozulmadı metanet
Bu defa, onuruma dokunmadı hezimet


Namütenahi sevi esir almışsa beni
Hâle derman arayıp bulmak mıydı kabahat
Şahsa münhasır kelâm doldurmuşsa heybeni
Sayende yüzlerce kez sarsılsa da itimat
Bende, hep aynı şarkı yine aynı nakarat…


29 Mayıs 2014 / NÜS

Zaman zaman sol yanım daha beter sızlıyor
Merhem de ne ola ki yangının ortasında
Dön artık, bak gökyüzü az turuncu çokça mor
Vakit akşamüzeri dünya haritasında

------

Diyelim gözün âmâ, kulağın sağır mıydı
Kimde vardı bu sabır, arzın kaçta kaçında
Ne hâldeyim bilseydin yüreğin acır mıydı
Yoksa aldırmaz mıydın manzaraya o anda


Tasavvur edebilsen nasıl özlediğimi
İnan aklın dururdu devasa boyutundan
Ummana salsam hani, taşıp batardı gemi
İzahtan muaf hissim incinirken bir yandan


İçerim sere serpe kâğıtlara saçıldı
Anlıyorlar mı bilmem, diyorlar ya şahane
Kaleme bir yaz dedim, fırsat bilip açıldı
Pejmürde yüreğimden sır vermedi ayine


Sonrasından bana ne, amacıma vardım ya
Kafiyeymiş ayakmış, şiir hepsi bahane
Kalemin gölgesinde kalmayı başardım ya
O yeter denmedi ya, olmuş deli divane


Bir başıma sürdüğüm, saltanatsa saltanat
Hasretin kucağı kor, elleri korda kömür
Bende hep aynı şarkı, yine aynı nakarat
Uzletle sınanırken zay olup gitti ömür.....




Nisan/015/NÜS