KARAKOÇ'UN ARDINDANKafiyeler öksüz, heceler eksik Şiirin çadırı çöktü ardından Gülmüyor çehreler, suratlar asık Şairler gözyaşı döktü ardından Kalemler yazmıyor tükendi sözler İlk günden dostların hep seni özler Karakoç dendi mi yürekler sızlar Şiirler boynunu büktü ardından Bayramlar ağladı, mateme döndü Muarızların bile neşesi söndü Hasana mektuplar postada yandı Irmaklar gözyaşı aktı ardından Hâkimler, tohdurlar, mebuslar üzgün Mağdurlar, hastalar, seçmenler kızgın İbişler, liboşlar canından bezgin Şaşkın şaşkın hepsi baktı ardından Ters esen rüzgârın kırıldı gücü Hedefsiz okların köreldi ucu Safa durdu cümle şucu ve bucu Cümlesi bir ağıt yaktı ardından Lambada titreyen alev buz tuttu Kâğıtlar kalemi aşkta uyuttu Mihriban kendini bile unuttu Kalbini yerinden söktü ardından |
Yüreğine sağlık
Alkışlıyorum kalemini
________________________________________Saygılar selamlar