Dost dediğin mert olur
Sırtını dönersin
Namert puşt olur
Kalleş olur
Dönersen sırtını eğer
Hançeri yersin

Dost dediğin mert olur
Yol yürünür onunla
Engeller aşılır
Bölüşülür bir lokma ekmek
Namert kıymet bilmez
Yol yürünmez
Yola çıkılırsa onunla
Düz yolda şaşılır
Namert diker gözünü
Durmadan eline bakar
Ummadığın anda
Bir çelme takar

Dost dediğin mert olur
Sadıktır asil bir at gibi
Düşsen de bekler başını
Korur seni cins bir köpek gibi
Canını verir gerektiğinde
Gözünü kırpmadan
Olmaz canında malında ırzında gözü
Namertte sadakat ne gezer
En muhtaç olduğun anda
Maskesi sıyrılır
Gözükür gerçek yüzü
Mayasıdır onun vefasızlık
Kedi gibi nankörlük
Akrep gibi sinsilik

Dost dediğin mert olur
Söyler ne varsa yüzüne
Olmaz içinde ne bir nefret ne bir kin
Özü de doğrudur sözü de
Namert yılışır seni görende
Yağ çeker üç kuruşluk menfaati için
Bin bir küfür savurur oysa içinden
İçi başka dışı başkadır
Sözü de yalandır özü de

Dost dediğin mert olur
Ve dostlar yıkılır kahpelikten
Asırlık bir çınar gibi
Yavaş yavaş
İçin için
Çekip gider sessizce
Alıp ceketini
Bir yıldız gibi kayar
Kaybolur karanlıklarda
Dönmez gittiği yoldan geri
Bir dost kaybeden
Kaybeder aslında
En büyük servetini

Halit Yıldırım

29.03.2010
00:20 Çorum