Erzurum Çarşı Pazar
 
Yitik sevdaların türküsü söylenirken
Titrer Erzurum hüzünden, hasretten
Ağarırken mor dağların başları
Ağarırken Palandöken
Sislenir dümdüz ova
Susar yeşile dair ne varsa
Susar bir elif miktarı
Sona erer Atabarı  
 
Bir türkü çalarım sazımla
Susan yeşile serenat
Erzurum çarşı pazar
İçimde kor ataş var
Gönlümde yanan sensin
Kıvrım kıvrım tüten ömrümdür
Ölsem bile kahrımdan 
Öyle ya ne yazar
Umurunda mı senin vefasız yar
Yağan kar
Yanan yüreğim
Çığ düşsün yollarına
Seni de yaksın bir nazar
 
Mumcuda mum tutmuş bir âşık
Donmuş elinde karanfiller
Bir çocuk nefesiyle adını yazar havaya
Güler haline bir başkası
Yürür âşık başıbozuk ayaz gibi
Erzincankapı’da çay içer
Dadaşta otobüs bekler
Çaykarada dolmuş
Elinde kırağı vurmuş karanfiller
Ayazdan değil
İhanetten solmuş
O mu kim?
Adı mühim değil, boş ver…
 
Erzurum çarşı pazar
Ben müflis esnaf gibiyim
Kime halimi açsam
Kimse döksem derdimi
Daha ağzımdan çıkmadan donar kelimeler
Kar, kor olur avuçlarımda
Aşk gibi
Sevda gibi
Yakar düştüğü yeri
Ama sen bilmezsin
Sen kibrit gibi tutuşturur
Körük gibi harlar
Sonra çekip gidersin
 
Sen bu şehri terk etsen de
Çekip gitsen de sıcak memleketlere
Ben yine buradayım
Yine Çaykarada dolmuş bekliyorum
Dolmuş ta seni
Bir nokta koydum şimdi
Şu buz tutan zamana
Erirse ben de eririm azar azar
Elimde kırağı vurmuş karanfiller
Dilimde sözleri donmuş o türkü
Erzurum çarşı pazar
Nazın ölsün ey yar
 
03.01.202/ 15:00 / Çorum