Kefeni yırtılmış bir gariptir aşk
Tutarsan kanatlanıp uçmak ister
Bıraksan ölmek
Hemen yanı başımızdaki
Kalp mezarlığın’a gömülür sanki
Üzerine aşıklar karanfiller bıraksınlar ister
Her geçtiklerinde

Karmaşık bir şarkı ile anılır sürekli ayrılık
Kıyamet bandosu eşliğinde
Hiçmi hiç zamanını boşa harcamaz
Kötülük tanrıçası
Manşer besteler gönül sokağına her daim
Saat karanlığı,zifir geçtiğinde

Beli kambur olur hüzün düşmüş yüreğin
Ağladığında ölür
Güldüğünü görmek mucize olur
Akıl ile ters düştümü
Şam’a emir yapsanda
O çöllerde meftun olur
Gocunmaz hiç
Süründükçe sürünür

Özlem’i taze olur içinde sevda olanın
Her an bir gidiştir
Her gidiş bir ayrılık
Her ayrılık tekara kavuşa-bilme umudu
Her gün görme ümidine dikilir gözleri
Kelimeler kifayetsiz kalır teselliye çare karşısında
Tek teselli sarıla-bilme sevdalıya doya doya
Vakit özlemi vuslat geçtikçe

Mehmet Kılıçel