Yoruldum gülüm
zengin hayallerim fâkir kaldı
terim,tenine küstü sensizlikte ara sıra uçuk isteklerim oldu onlarda sürgünde kaldı sensiz yoruldum gülüm yoruldum sensiz yağan yağmurlarda ıslanmaktan yoruldum sabaha kızıl vuran güneş’e sensiz bakmaktan yoruldum içimde konuştuğum sana ağlamaktan müdavim’i oldum ayrılık yüklü kervanlar taşıyan bezirgan düşlerim’in çoğu zaman ah bir görebilsen yüreğimi özlemine her daim içili,içli ağlayan bilseydin karmaşık rüyalarımı gözlerimi uykuya kapanmasından caydıran yoruldum gülüm yoruldum içim kan ağlarken etrafa sahte gülücükler atmaktan yoruldum karanlığın saçlarına her gece papatyalar asmaktan yoruldum bana kararan gökyüzünde sarı yıldızlar saymaktan M,Kılıçel |