Yıkıldı kaderin kar, boran kışı
Ömrümün üstüne gitmedi gardaş
Sürdükçe dinmedi, keder yağışı
İliğime sindi, yetmedi gardaş

Hüzünlüsün dersin, yüzün hep asık
Cümlelerin esir, ses tonun kısık
Doğrul bir an önce, şu halinden çık
İçimde ki o yas bitmedi gardaş

Aldığım her nefes dersin ki zehir
Hücranım hep hazır, huzurum tehir
Çileli bendimin, çilesi mahir
Mevlam üzerimden, atmadı gardaş

Karanlık kuyuya, döndü içerim
Öfkemle içimi keser, biçerim
Efkarım tutunca, candan göçerim
Tek anım neşeye, çatmadı gardaş

Üzerime esti, azaptan yeller
Şu gönül bahçemde, bitmedi güller
Gam yüklü sinemde, sustu bülbüller
Baykuşlardan sebep, ötmedi gardaş

Şu fani hayatın, geldim sonuna
Sahip olamadım, keyif anına
Düşmüşüm demek ki, hüzün kınına
Bahtım beni ordan, itmedi gardaş

Mehmet Kılıçel
Soğukdoğulu