KİMSE GÖRMESİN
Kumral saçlarına n’olur elini
Gül’üm, benden başka kimse sürmesin. Kuş tüyünden hafif nâzik gönlünü Olur ya es kaza kimse kırmasın. Çok yakınım çok uzağım yanına Nerde görsem kanım kaynar kanına Gönül yolluğunu senin önüne Gül’üm, benden başka kimse sermesin. Bir tek seni sevdim gel kaçma benden Neler çektim neler şu yaşta senden Kıskanırım seni kendi gölgenden Sakın kollarına kimse girmesin. Gelince seninle birden göz göze Dağ sanki kor olmuş düşüyor öze Ne de güzel uymuş o güzel yüze Kapat gözlerini kimse görmesin... Benim gönlüm malda, kilimde değil Sanmayın bu sözler dilimde değil İnanın a dostlar elimde değil "Kara âşık" diye kimse yermesin... Hanifi KARA |