Artan gülümsemeler martılara yem diye atılırdıSesleniyorum sokaklarıma Kim gülümseyen gönlünüze bu kasvetli bakışları yerleştirdi Sokaklarımda insanlar gülümserdi Artan gülümsemeler martılara yem diye atılırdı Bu sancılı bir buluş yok oluş Sessizliğin kasvetli adımları kaldırımları parçalamış Utanarak bakar kitapların arasında mısralar Kulvar değiştiren düşüncelerde kan kokar vıcık vıcık Bir köfte ekmek arasında sunulur bu cacık olmayan cacık Herkes olmuş düşünce celladı Elinde balta istediği yerde kesmek için düşünceleri bekler Ey sokaklar sizler bir zamanlar ne mutluydunuz Mutlulukla üstünüzde döşenmiş Arnavut kaldırımında yürürlerdi insanlar Artan gülümsemeler martılara yem diye atılırdı Şimdi herkesin omuzunda kapkara bir tabut İçine sokmak için ceset toplar Ceset bulamazsa Kör düşüncelerle ölümü koklatır Yine ceset toplar Mehmet Aluç |