gün ezgisi
Göz ucumda yalanları def eden büyücü
Sözcüklerimin çatısından eksik olmayan martı Ellerimin bağında olgunlaşmış şiir özlemim Dizleri yamalanmış gün ezgisi dilimde Dost denilen pencereden bakışım Galibiyetini ifşâ eden yılanların yıllarımdan koparılışı Yüreğimde soğumuş duvarlardan indirilişi hüzün tablolarının Bunca kalabalık yüzüme doldurduğum yaşlarımı takışım baharın dallarına Henüz sıçramadan yokluğunuz takvimime Kalınız Mümkünse Çizdiğim yeşil göğün altında Saatleri kırık gönlümde yeriniz Her limana sığdıramadığım ayrılığın sesi Dalgası dökülmüş denizin saçlarında Kıyısına vurulmuş gece tenli yalnızlığımla Vedasını yüklenipte eskici sokaklarıma |