acılı düşler gördük
ıssız gecenin koyaklarında
korkuyordu içimizde bir çocuk

sığdırılmaz bir özleme koca bir ömür
karanlıkta
uzak yollar yolcular yolculuklar
nice yağmurlar ırmaklar
nice aşklar ayrılıklar

gördük ki
mavisinden geçen ağlak bulutlar gibi
yalnız geçtik
beton kokan kentlerin bulvarlarından
ayrı düştük
köyümüzün evimden dağlarının yelinden
anamızın ekmeğinden
yıldız yansımalı sevgilinin gözünden

gönlümüzde ırmaklar vardır
sularında hayallerle yüzdüğümüz
sevdiklerimiz vardır
yüreğimizden ayrı düşünce üzüldüğümüz
biz ki adem den havva dan
insan kavlinde ayrılmazdı çocukluğumuz

vazgeçip
teknikten teknolojiden hissetmeliyiz yeniden
umutlar çekmeliyiz
ağlarla düşlerimizin denizinden
susturup ağıtları halaylara dönmeliyiz

bir gün görmeyebiliriz
bir gün görüşemeyebiliriz
bir gün artık çok geç diyebiliriz
bir gün biz de toprağa karışabiliriz

"ol" deyince olmadık mı
ol-mayalım mı ne yani olduk işte
ne yüreği kördür insanın ne gözü korkak
sevmeye hiç bir mesafe engel değildir olmayacak ölmeden...