Mermiler yağıyordu gökyüzünden
Top tüfek sesleriyle inliyordu çanakkale
Savaşmayı değil ölmeyi emrediyordu m.kemal paşa
Yüreklerde iman siper ettik göğsümüzü düşmana
Bir yiğit daha yıkıldı al kanlar içinde baştan başa
Bir değil binlercesi feda olsun bu cennet vatana

Vatan için herşey haktı ölüm muhakkaktı çanakkalede
Ama belkide bu kadar erken değildi
Daha onbeşindeydi mehmedim düşman karşısında
Tek bir hedef vardı ölmek ne şerefliydi bu uğurda
Derken kurşun yedi mehmedim sol yanından başı öne eğildi
Başı öne eğilen mehmedimdi çanakkale değildi

Düşman zırhlıları dayanmıştı çanakkale boğazına
Dayandı dayanmasınada o kadar kolay değildi
Kim cesaret edebilirdi al kanlarla ıslanmış
Toprağımın üstüne ayak basmaya
Düşünceler birdi tek bir hedef vardı akıllarda
Sanki delinmez bir zırhlıydı mehmedim düşman karşısında
Kana kana içiyordu toprağım şehidimin kanını kana kana

Güneş son kızıllıklarını batı yakasına doğru aldırmaktaydı
Düşman bir hayli fazla ve hunharca saldırmaktaydı
Yarışıyordu mehmedim sanki ölmek için birbiriyle
Bir yanda kol bir yanda bacak
Kimininse gövdesinden ayrılmıştı başı

Diğer yanda çanakkalenin serin sularına gömülüyordu düşmanlar
Hani demişya m.akif ersoy
’Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var’
Türk ordusuna yakışır türk ulusuna yakışır
Unutulmaz unutulmayacak bu zafer sonsuza kadar

Yiğitti mehmedim şanlıydı
Seve seve veriyordu canını gözünü kırpmadan
Ne düşmandan korkuyordu
Nede ondan gelecek hain bir kurşundan

Toprağa düşüyordu binlerce şaranpnel parçası
Kıyamet günüydü o gün çanakkalede
Kiminin kolu kopuyordu kiminin bacağı
Göz gözü görmüyordu siyah bir duman kaplamıştı semayı
Vatan için haktı ölüm muhakkaktı çanakkalede
Yoksa kim isterdi bu acımasız savaşı

Düşman anlamıştı artık çanakkale geçilmeyecekti
O kadar kolay değildi vatandı bu terkedilmezdi
O ne şanlı bir ordudurki hakkı ödenmezdi
En güzel hediyesi oldu bize M.kemal’in Türkiye Cumhuriyeti

Ne yürekler yandı ne canlar verildi bu uğurda
Yaşlısı genci çocuğu hepsi feda oldu bu yurda
Düşünemediler çanakkale geçilmezdi
Türk ordusu yenilmezdi
Biz vardık conk bayırında arı burnunda anafartalarda

Yüreklerde iman vardı dillerde Allah
Gökyüzü nurla kaplanmıştı düşmansa helak
Çanakkalenin serin sularıydı onlar için son durak
Allah’ım bu ne büyük bir şereftir şanlı şehidim
Vatan için rahmete kavuşmak

Allah Allah nidaları vardı dillerde
Bir nur yükseliyordu birde şehidimin mübarek ruhu gökyüzüne
Toprağa düşüyordu birer birer gencecik canlar
Sanki daha yeşermemiş çiçek açmamış bir fidandılar

Nitekim beklenen oldu
Şanlı bir zafer günüydü çanakkalede yükselirken güneş
Tarih 18 mart 1915
Savaşmaktan öte ölmekti vatan uğrunda
Ne kalmadıki geride yaralı yürekler
Acılı anneler çoluk çocuk ve birde gözü yaşlı eş

Evet binlercesi feda olmuştu bu yurda gözünü kırpmadan
Bize emanet edildi toprağına kurban olduğum bu cennet vatan
Dalgalan gökyüzünde ey şanlı hilal
Hani demişya o büyük şair
’Sana yok ırkıma yok izmihlal’

Lakin yazmakla bitmez anlatmakla bitmez bir zaferdi
Hepsi birbirinden yiğit hepsi ayrı bir neferdi
Namustu vatan şerefti hürrüyetti
Çok zordu türk ordusu yenilmez çanakkale geçilmezdi

Şimdi alnımız açık ilerliyoruz
Emanet bu vatanın bekçileriyiz biz
Siper ettik göğsümüzü düşmana karşı çaresiz değiliz
Topraklarında şehit kanı var yurdumun her bir köşesinde
Bu ne büyük bir gururdur farkındayız
Bastığımız yerleri toprak diye geçmeyiz iyi biliriz

Bu destan düşünmeden canını seve seve verenlerin destanı
Bu vatan ölümü bile bile göze alanların sevdası
Bu bayrak gökteki ay yıldız
Şehitlerimzin kanıyla ıslanmışların simgesi
Bu toprak bağrında sıra dağlar gibi yatanların
Korkusuzca savaşanların armağanı

Bu vatan bizim...

Sedat Kesim